მე ბანალური ვარ

მითხრეს ბანალურიაო.
ჩემთვის ბანალური არ იყო და დავფიქრდი.
ვინ დაადგინა რა არის ბანალური და რა არა?
ან სადამდეა საზღვრები ბანალურობის?
მერე ამ ცნების ზუსტი განმარტება მოვძებნე






"ბანალური
Fr. banal
სიახლეს, ორიგინალურობას მოკლებული; გაცვეთილი. მაგ., ბ. ხუმრობა.
Source: უცხო სიტყვათა ლექსიკონი"

ამ განმარტების კითხვისას კიდევ სხვა კითხვა დამებადა, მაგრამ ამაზე მერე.
სიტყვა "ბანალურს" მეც ძალიან ხშირად ვხმარობ.
ჩემი აზრით არასწორად გვესმის მნიშვნელობა.
რატომ?

ყველაფერი რაც ბანალური არაა, არ ნიშნავს რომ ორიგინალურია და პირიქით, რაც ორიგინალური არაა, სულაც არ ნიშნავს, რომ ბანალურია.
გაცვეთილი კიდევ შეიძლება, მაგრამ ეს ყველაფერი სუბიექტურ აღქმაზეა დამოკიდებული.
ვიღაცისთვის ბანალური შეიძლება,სხვისთვის არაბანალური იყოს.
ჩვენ როგორც ყოველთვის უკიდურესობების ხალხი ვართ.
ყველაფერი ან აღმატებით ხარისხში აგვყავს ან დაღმატებითში ჩამოგვყავს.
ამ სრულიად უვნებელ სიტყვას ცოტა ცინიზმი დავუმატეთ და ასე ვაქციეთ "სალანძღავ" სიტყვად, "საქილიკო" სიტყვად.
ჩარჩოდ იქცა.
ჩარჩოებს კი როგორც წესი გავურბივართ.
ვცდილობთ გავექცეთ ბანალურობას.
მეც ვცდილობ ხოლმე.
როცა რაიმეს ცდილობ კი ყალბი ხარ.


" მაგრამ იცი რა? ყველაფერი ბანალური იმიტომ არის ბანალური, რომ ჭეშმარიტებაა. ჭეშმარიტება კი არ ცვდება, მას ხშირად იმეორებენ და ხანდახან ბეზრდებათ. მაგრამ მას ვერსად გაექცევი."
ეს ერთი საყვარელი გოგოს სიტყვებია.
მეც პირველად ის გამახსენდა როცა ფიქრი დავიწყე.

მოკლედ ვიღაცისთვის ყვავილების ჩუქებაც ბანალურობაა.

ჩემთვის ყველაზე მისაღები საჩუქარია.
დღეს ტკივილიც ბანალურია.
ღიმილიც ბანალურია.
წვიმაში სიარულიც, თოვლიანი ღამეც.

ვიქნები ბანალური, ოღონდ არა ყალბი
და იშვიათად ვიტყვი მაგ სიტყვას, იმიტომ რომ მისი ქვეტექსტი არ მომწონს.


კითხვები მაინც მრჩება და სავარაუდო პასუხიც მაქვს.
სა ვა რა უ დო

ბანალურობა-სიმარტივე.
ბანალური-მარტივად აღსაქმელი.


პ.ს მადლობთ რომ დამაფიქრე.