ერთხელ მან თქვა-შენი სიმშვიდე ჭკუიდან გადამიყვანს.
მე ვუპასუხე- რაც ვარ ეს ვარ.
გავიფიქრე-"ვერც შენ შეძელი"
წავიდა.
გავიფიქრე " წასული და დაბრუნებული ბევრი მინახავს"
გავიფიქრე " კიდე ვერ მიხვდა "
დაბრუნდა და ვუთხარი რომ ყველა ზურგი მზრდის.
იმას ეუბნებოდა შეიცვალაო.
ენამწარე გახდაო და იკბინებაო. ასეთი მინდოდაო რო ყოფილიყოო.
ენამწარე გახდაო და იკბინებაო. ასეთი მინდოდაო რო ყოფილიყოო.
მერე გამახსენდა ფ რომ ამბობდა აბჯარიაო შენი სიმშვიდე და რას მალავო მაგ აბჯრის უკან იცოდე ვიციო.
მაშინაც გავიფიქრე- " შენი მეშინია მეთქი და გავიქცევი " და უცებ მითხრა ვიცი ამ სიტყვების რომ შეგეშინდება და წახვალო და მე კიდე ვუყურე ვუყურე და წამოვედი. და მითხრა ეგოისტი ხარო და გავიფიქრე "არ ვიცი რა მინდა"
და ვგრძნობდი როგორ უნდოდა თავი მიმეტრიალებინა და მეთქი არ გაბედო და არ მივატრიალე. გაიფიქრა " ეგ აბჯარი დაგღუპავსო" და მერე მეთქი მაშინ ასეთი რა გაიფიქრე და რა იყოო წყევლად ხო არ გექცაო.
გავიფიქრე " ისევ მეშინია" და ვთქვი " წყევლა მაწყევარისაა" მეთქი. და გაეცინა წადი შე გურულო ენამწარეო და მეთქი კაი ჰო გნებდები და შენი დანებება არ მინდოდაო შენთან ერთად სირბილი მინდოდაო ცხენებითო და შენ კიდე მიმტკიცებდი რო მშვიდი ხარ და ცხენები არ გიყვარსო. მეთქი მეშინოდა და ეხლაც გეშინია და მაინც წახვალო. და სევდიანად გამეღიმა და შენს თავზე მეტად არავინ შეგიყვარდებაო და მეთქი კიდე იწყევლები? და არა გლოცავო და გამეკრიჭა და მეთქი ვინანებ? და სულო და სულო და არავის გაიკარებო ახლოს თუ კარი არ შემოგიმტვრიესო და მეთქი მაგიტო მეშინია შენი და ვიციო მარა ვერ გიმალავო და მეგობრობა მეთქი და წადიო შეურაცხყოფას მაინც ნუ მომაყენებო და კაი მეთქი და აღარ მივსულვარ.
მახსენდება ხოლმე . თუ კარი არ შემოგიმტვრიესო და ისევ სევდიანად მეღიმება .
მერე დამესიზმრა და შენ კიდე შემომტვრევას ელოდებიო? და მეთქი კაი რა ფ და ხო იქნები ბედნიერი მეთქი და კიო. მარა შენ გააღე რა ეგ ცხრაკლიტულიო და დაენახე როგორ გიხდება სიშიშვლეო და მეთქი თვითონ გააღოს და მე სულ ვფიქრობდი რო შემეშალაო შენთანო და მეთქი რა შენი ბრალია რო არ მიყვარდი და ხელი ამიწია კარგადო რო იცოდა ისე და წავიდა.
მეთქი რა ამისი ბრალია და უცებ წკაპ და მივხვდი რატომაც მათქმევინა.
მერე კიდე ერთი იყო და ვილაპარაკეთ, ვილაპარაკეთ, ვილაპარაკეთ და წავიდა და მე ისევ ვერც ამან გახსნა და კაი გავხსნი კარს მეთქი მარა ჩ ა ჟ ა ნ გ დ ა და ჩამეკეტა და მაგდენი ძალა არ მაქვს გამოვანგრიო.
ახლა საკანში რო ზიხარ და რო გენატრება როგორ დააქროლებდი ველოსიპედს,თავსხმა წვიმაში სველ მაიკა შემოტმასნილი. როოგორ იჯექი ტროტუარზე ავტობუსის გაჩერებაზე და გეცინებოდა გამვლელების ჩუმად ჩალაპარაკებაზე გიჟიაო.
და გული გერევა შენს თავზე რო ერთხელ მართლა გიყვარდა შენს თავზე მეტად ისე რო ითმინე , ითმინე და ყველა სიგიჟეს თავშივე კლავდი იმიტო რო არ მოსწონდა და ყველა ცრემლს უკან იბრუნებდი და მილიონჯერ გაჩუმდი და სიმშვიდე ისწავლე. გული გერევა და ფ გახსენდება რომ გეკითხებოდა ვინ ჯანდაბამ გაგიკეთა ეგ ჯადო დამაჭერინა და თავი გამახევინაო და გეცინება და ფიქრობ რა მაგის ბრალია რო არ მიყვარდა.
