ბავშვობის მეგობრები

ბავშვობის მეგობრებზე მომიყევიო, ხოდა მეც პირველად ის გამახსენდა.
ჩვეულებრივი საღამო იყო.
ფანჯრიდან ვიყურებოდი სკამზე ვიდექი ვერ ვწვდებოდი ფანჯრის რაფას, რომ დავინახე სადარბაზოს კარს როგორ მოადგა ავეჯით გატენილი მანქანა.
ქერა იყო,არა, ოქროსფერთმიანი, დიდი ცისფერი თვალები ჰქონდა.
გულმა რაღაც მაშინაც მიგრძნო ჩემი სახლის კარზე კაკუნი რომ იყო
-გამარჯობათ, ჩვენ თქვენი ახალი მეზობლები ვართ
იმ დღეს არა, არც მეორე დღეს, არც მესამე დღეს, მგონი მეოთხე დრე იყო,რომ გავბედე მასთან შესვლა, დიდი ტახტი ჰქონდათ, მწვანე გადასაფარებლით, ნახატებს მათვალიერებინებდა.
მახსოვს ჩუმად ვიყავი, ძირითადად გარემოს ვაკვირდებოდი.
ჰო, ლოლა ერქვა, მე ლოლიტას ვეძახდი.
მერე რატომღაც ვიფიქრე, რომ აუცილებლად ჩემს ბაღში უნდა მოეყვანათ.
არ შევმცდარვარ.
ბევრს ვეძებდი, მთელი დღე ვეძებდი, მერე უკნიდან დავინახე, ვიღაც გოგონებთან იდგა და ჩამწყდა, მეგონა ჩემთან მეგობრობა არ უნდოდა .
მივედი.
შემოვაბრუნე ლოლიტა_მეთქი და სხვა შემრჩა.
გამეცინა და შემრცხვა.
გამოვედი, გამიხარდა,ღობეს ამოვეფარე და ტირილი დავიწყე.
მერე გვერდი-გვერდ ლოგინებში ვწვებოდით, მასწავლებელი გავიდოდა თუ არა წამოვხტებოდით და ვმაიმუნობდით, სცხვებსაც არ ვაძინებდით.
დავისაჯეთ.
მერე ჩუმად საბანთავზეწახურულები ვეშმაკობდით.
იმის საგები მწვანე ყვავილებიანი იყო, ჩემი ვარდისფერი და ვაპროტესტებდი, მწვანე ჩემი საყვარელი ფერი იყო, მისიც.
მერე სკოლა.
ყოველ დილას
-ლოლი, დროზე დაგვაგვიანდა
-ლოლიტაა, წამო გავიქცეთ და ვინ მიასწრებს
-ლოლი, სკოლამდე 50 ნაბიჯში მიხვალ? თუ მიხვალ ხუთიანს მიიღებ, მე გუშინ 40 ნაბიჯში მივედი და იმიტომ მივიღე ოთხიანი
-ლოლი ნანა მასწავლებელს ხომ მაგარი ფერის ზედატანი ეცვა?
ბევრჯერ მეტკინა ლოლიტასაგან.
ლოლიტამ ბურთი არ მათხოვა, ლოლიტამ მე არ ამირჩია, ლოლიტამ თმები მომწიწკნა, ლოლიტამ ქსოვა არ მასწავლა, ნატოს ხომ უთხრა სამაგიეროდ ნიკუშაზე რაღაც.
ვეჭვიანობდი.
ერთად ვმეცადინეობდით.
ერთად ვწერდით "ლ" ასოს, "დ" ასოს, "ჩ" ასოს, იმას ლამაზად გამოსდიოდა მე ვერ.
და მიწერდა ხოლმე დავალებას, მე მათემატიკას ვაწერინებდი.
მერე სხვა სახლში გადავიდა.
მერე სტუმრები გავხდით.
მერე ისიც აღარ.
ბოლოს სულ აღარ.
ჰოდა ამასწინათ იმავადსახსნებელ საიტზე ვიპოვნე.
გამიხარდა. ნომრები გავცვალეთ.
გათხოვილა, გოგონა ჰყავს, შავგრემანია, მას არ ჰგავს ალბათ მამას.

აღარ მინდა სტუმრობა.
მინდა ლოლიტა იყოს და მეც თამთუნია.