Tuesday, July 5, 2011

ტკბილი სახლი

ადრე

ბიბლიოთეკაში გავიცანი გრძელსახელოებიანი,ზოლიანი მაიკა ეცვა, გამხდარი გამხდარი გამხდარი. წვერიანი და გაბურძგნული. იჯდა და კაფკას "პროცეს"–ს კითხულობდა.

ავდექი და საჩუქარი მივუტანე. დაბადების დღე ჰქონდა იმ დღეს.

არ ვიცი ის საჩუქარი შენახული აქვს თუ არა, მაგრამ ასე მგონია "პროცეს"–მა მის ცნობიერებაში "გადატრიალება" მოაწყო.



ცოტა მერე


საავადმყოფოს ეზოში რომ ეკლესიაა, სანთლები ავანთე. დავიჩოქე და ვჩურჩულებდი. უკან მოვიხედე და ეს და ნატა. მეთქი ეეე ბავშვებო და მერე გარეთ გამოვედით.

წასვლის წინ რო ჩამიკრა და თავზე მაკოცა.

რო წავიდა ვიტირე.


კიდევ მერე


"ტკივილი"–ს სინონიმი მითხარი–მეთქი და დღემდე ფიქრობს პასუხზე.



ახლა



„ტკბილი სახლი“ – დათა ფირცხალავამ საკუთარი პიესის მიხედვით დადგა. მშობლებგარდაცვლილი ორი ძმის ამბავი, აბაზანაში რომ სხედან და იქვე ცხოვრობენ, ესაა მათი ერთადერთი საარსებო სივრცე. ერთი ძმა მეორეს აიძულებს, თავი მოიკლას და ამ გზით ხელში ჩაიგდებს მთელ ავლა–დიდებას. ფირცხალავას დრამატურგია სხარტი და შავი იუმორით გაჯერებულია. ავტორი მშვენივრად ახერხებს პათეტიკური სცენების განმუხტვას მოულოდნელი და გაბედული იუმორით. როგორც ჩანს, ოჯახის, როგორც ერთ–ერთი უპირველესი ქართული ტრადიციული ღირებულების ხელმეორედ გააზრება ავტორის მთავარი ამოცანა იყო და მან ეს თითქმის ძალდაუტანებლად მოახერხა. შეიძლება ითქვას, კონკურსში მონაწილე ქართულ პიესებს შორის „ტკბილი სახლი“ უდავო ფავორიტია." ამონარიდია ნეტგაზეთი–დან.




ჰოდა გაიმარჯვა.



ჰოდა, ახლა თუნდაც ჩამითვალოთ გადაჭარბებად მაინც ბევრჯერ ვიტყვი, რომ მყავს გენიალური მეგობარი. ძალიან ნიჭიერი მეგობარი, რომელიც აუცილებლად მიაღწევს იმას რაც უნდა, რაც გვინდა.



კიდევ უფრო მერე



ის მთელს მსოფლიოს ეცოდინება.





პ.ს ეძღნება...ვისაც ეძღვნება