Love is blue

,,ჩუმად ყოფნაა ჩემი საშინაო დავალება როცა მიყვარს"
/ნათია ნაცვლიშვილი/

ისეთი კი არაფერი
ის შემხვდა იმ დღეს, იმასთან მისულა და თუ ძმა ხარ მითხარიო როგორ მივუდგეო, რა გავაკეთოო.
იმან:– მაგასო? ეგ ალქაჯიაო, თავი გაანებეო,იცი რა მიქნაო? ჯერ მიყვარდაო, მერე არ მიყვარდაო, მიყვარდაო, არ მიყვარდაო. თვითონ სულ მშვიდად იყოო, სულ იღიმოდაო. სულ ჩუმად იყოო.
ერთხელ მითხრაო იცოდეო შენ მარტო მე გჭირდებიო. არც ეჭვიანობდაო, არც რამეს მიკრძალავდაო, გოგოებზე რო ვუყვებოდი გამიღიმებდა და თავზე ხელს გადამისვამდაო, თითქოს მისი გაზრდილი ვყოფილიყავიო, მაგიჟებდაო. ერთ დღეს სიგიჟე უელავდა თვალებში,მეც ამაჩემებდაო, მეორე დღეს ისეთი მშვიდი და მომნუსხველი იყო ჭკუიდან გადავყავდიო.ალქაჯია რო გეუბნებიო, სანამ დროა შეეშვიო.
მერეო? იცი რა მიქნაო? ავდექი და წამოვედიო. ვერ გავიგე მიყვარდა თუ არაო, გაქცევა მინდოდაო. არაფერს მიშლიდა,არაფერში მზღუდავდა, არაფერზე მიწესებდა ჩარჩოებს, მაგრამ მაინც გაქცევა მინდოდაო. წამოვედიო და მაშინვე მომენატრაო. მაგან მე ბოლო მომიღო, ეხლაც რომ დამიძახოს,ცოლ–შვილიანი რო ვიყო , ოღონდ დამიძახოსო.
აი ხო მიყვარდაო, თავისი სიჩუმით იმდენ ხანს მეჯიბრა წასვლა მაიძულაო, მერე მე დამბრალდაო. ეს ყველაფერი ხო ვიცი, მარა მაინც მენატრებაო. რა ვქნაო.
რამდენჯერმე ვცადეო მარა, არ მიშვებსო. აღარ ვიციი როგორო.
და სანამ ჭკუიდან არ გადასულხარ თავი გაანებეო. არ მოგატყუებსო, სულ გულახდილიაო, მიზეზს ვერ უპოვნიო რო რაიმე დააბრალოო, ვერ შეეწინააღმდეგებიო, არასწორი წესებით არ გეთამაშება და ამიტომ სულ მოგებულიაო, არასდროს ყალთაბანდობსო.ათიანში არტყამს ზუსტად გამოგიცნობს და მერე შენს სისუსტეებზე გელაპარაკებაო. უნდაო რო გადალახოო, გეხმარებაო, ან გგონია რო გეხმარებაო. მოკლედ ხანდახან ვფიქრობდი ჯადოქარიაო, ხანდახან დაბნეულიაო. რომ მიყურებდა მეგონა შიგნეულობას მითვალიერებდაო, სიღრმეებში მწვდებოდა და გული მისკდებოდაო.ამ დროს მინდებოდა თვალები ამომეჩიჩქნაო, მერე გაიღიმებდაო და თვალს სხვა საგანზე გადაიტანდაო, ისევ ჩუმად იყო ოდნავ გაღიმებულიო, ველოდებოდიო, ბოლოს ავდგებოდი და მივდიოდიო.იჯდაო, ვბრუნდებოდიო და ისევ იქ იჯდაო. ამაყი არ იყოო, არც თავმომწონეო, პირიქითო, წითლდებოდაო, თუ შეაქებდი,არ იცოდა სად დაემალა თვალებიო.
ბევრს ფიქრობსო, ყველაფერს ხარშავსო, ყველაფერი შიგნით ჩააქვსო და მერე სახეშეცვილილი ამოაქვსო. შენთან არასდროს იქნებაო და თუ იქნება სულ გექნება შეგრძნება, რომ სტუმარი გყავს სახლშიო. სულ სხვადასხვანაირიაო, დაჟე ჩაცმულობაცო, დღეს რო სათვალეებიანი მკაცრი ქალბატონი იყო, ხვალ ჭრელი ზღვის ქალაქში მცხოვრები გოგონაო, ზეგ იფიქრებდი ნეტა ასეთი სპორტული როდის იყოო, მაზეგ ისე გამომწვევად ეცვა ჭკუიდან გადაგიყვანდაო. მე ვერაფერი გავუგეო, მგონი თვითონაც არ იცის რა უნდაო.დავიღალე და წამოვედიო. როგორც გინდაო და ეგ იყო ბოლოს რაც თქვაო. მეტს არ გეტყვისო.
მაინც მიყვარსო და თუ გეუბნები რო შეეშვი კარგი მინდა შენთვისო, ძმურად დამიჯერეო.


ისეთი მართლა არაფერი. მალე დიდი დასვენება მოდის.
მალე 14 დღიანი დასვენება მოდის, მალე ნადვილი დასვენება მოდის.
ჯერ ხმელთაშუა ზღვა, მერე მთა–1520 მ ზღვის დონიდან, მერე ჩემი ყველაზე სწრაფები, ჩემი ყველაზე ენამოსწრებულები, ჩემი ყველაზე საკვიმატეთი.
მალემალემალემალე

ჩამბო

ჩამბო ჩემი მეგობრის საუკეთესო მეგობარი იყო.

როცა მას იხსენებს, ჩემს მეგობარს ხმა ეხლიჩება და მისი გული ძალიან დიდი სიხშირით იწყებს ცემას.

–"ის ძალიან კარგია, წყნარია და ხუმარა და ერთგული. პატარა ბავშვებთან ტოვებენ მარტო. პატარებს რომ ხედავს გიჟდება, მისდევს და ლოკავს. წყალი უყვარს ძაან.ზამთარში შეუძლია მდინარეში იცურაოს.მერე ფეხები ეყინება,

• მარა როგორც კი წამოდგება ისევ გარბის."

• სახლიდან რომ მიდიოდა ზურა, ჩამბოს სახლში კეტავდნენ.თავის ეზო–კარს
  500 მეტრით რომ
  მიუახლოვდებოდა , ჭიშკართან დახვდებოდა, ოჯახის წევრები კი იგებდნენ, ზურა სახლში ბრუნდებოდა.
  როცა ქალაქში იყო,ჩამბო მის ოთახში ადიოდა ყოველ დილით,ლოგინს ყნოსავდა.
  –"მანქანა რო დაეჯახა,მითხრეს სუსტადააო და მალე მომკვდარა.მე სექტემბერში ჩავედი და ეგ გაზაფხულზე
  მოხდა.ამდენი ხანი ვიცოდი რო კარგად იყო. ხოდა ჭიშკართან რო არ დამხვდა,

  • მივხვდი.
  • მერე ისე ვიკითხე

  • სადაა მეთქი.
  მახსოვს მამაჩემმა მითხრა. ვერ გეუბნებოდიო.
  • ჩვენც ძან განვიცადეთო.
    • • ყანაში ან სადმე თუ მიდიოდა,

    • მარტო ეგ დაყვებოდა.

    • • სიმინდს წამოაქცევდა და ხრავდა.
  • • • • ისევ რო გავჩითო,

      • • ავიყვან
    • მარტო ამ მოგონებების გამოც

  "

მე და ზურა იმაზეც შევთანხმდით, რომ ხშირად ცხოველებს მეტად უყვარდები, ვიდრე ადამიანებს და ბევრ ადამიანს ჯობია ცხოველი. რაოდენ ცუდი ფაქტიც არ უნდა იყოს ეს და მითუმეტეს ცუდი ასაღიარებელი.

ჩამბოზე მე ჯერ კიდევ ბევრი რამ არ ვიცი. კიდევ მინდოდა რაიმე მოეყოლა, მაგრამ შევატყვე უჭირდა ამ თემაზე საუბარი და გავჩუმდი.

მერე ვფიქრობდი რა მაგარია ასეთი მეგობარი. უყურებ თვალებში.ესაუბრები და ზუსტად იცი რომ გისმენს, ზუსტად იცი რომ შენზე გიჟდება და ერთი სული აქვს როდის გადაუსვამ თავზე ხელს, ყურებქვეშ შეუუცურებ და გაიტრუნება.

ზუსტად იცი რაც არ უნდა მოხდეს, არასდროს გატკენს გულს,არასდროს გიღალატებს. სულ მოგისმენს და თვალებით გელაპარაკება.

მერე მე ჩემი ბაბუს პატარა ძაღლი გამახსენდა. ჩაპა ერქვა. ბაბუ ამბობდა, ეს რომ მისმენს და

ესმის ჩემი, ნეტა თქვენ მიგონებდეთ მასეო და გჯეროდეთო.

მეც ვიჯექი ჰამაკში ხოლმე და ჩაპას ჩემს ისტორიებზე და საიდუმლოებზე ვუყვებოდი. იჯდა წინა ორფეხზე და მისმენდა.ერთი სული მქონდა ჩავსულიყავი და მთელი წლის ნაგროვები ამბები მომეყოლა. ბაბუს გარდაცვალების მერე, ჩაპა მის ლოგინს არ მოშორებია.ბოლოს გადაწყვიტა სახლიდან წასულიყო. მინდა მქონდეს დიდი ხისსუნიანისახლი და მყავდეს ასეთი საუკეთესო მეგობარი.

p.s ერდელტერიერი ესეც ჩვენი ჭკკვიანი ჩამბო