Tuesday, May 29, 2012

აღსარება


გამიხარდა, რომ გავიგე ნერვიულობსო. სადღაც შიგნით. ცოტა მაგრამ გამიხარდა და ვთქვი: აი ეგრე!

გავიფიქრე არ უხდება ყვითელი, მე უფრო მომიხდებოდა ეგ მაისური, არაა მაგის სტილი

თავმოყვარე, ამაყი, ჯიუტი

როცა ვბრაზდები კიდევ უფრო მშვიდი ვხდები და ამ კიდევ უფროზე კიდევ უფრო ცინიკური
არ შემიძლია გაპატიო ტყუილი, მერე რა თუ ვნანობ რომ არ შემიძლია, მაინც არ შემიძლია

არ ვიცი რატომ წავედი, ვნერვიულობ. სამაგიეროდ კიდევ ერთხელ დავრწმუნდი რომ შენ უფრო მეტი ხარ ჩემში ვიდრე ეს სულელური წინასწარმეტყველებები

ხანდახან მეპარება ხოლმე ეჭვი რომ არსებობ. მერე არ ვიცი საიდან და როგორ მოდის ისევ რწმენა რომ ხარ
ერთადერთი ხარ ვისაც ვერ ვხედავ და მისი მჯერა
შენი არ მეშინია
მე მგონი მე უფრო მიყვარხარ, ვიდრე შენ უფრო მიყვარხარ

გავიფიქრე-ნეტავ მოკვდებოდეს

თავს ვაჩვენებ თითქოს ვატყუებ, ანუ მაინც ვიტყუები


ბევრი ფიქრი, ბევრი ილუზია


არ მახსენდება ბევრი თურმე კიდევ უფრო მიყვარს საკუთარი თავი


ვუთხარი_ვერ გიტან

3 comments:

Anonymous said...

;))

Unknown said...

რაო იდუმალო როდრიგო )

ჯორჯ პაიკი said...

დიდი სითბო იგრძნობა სიტყვებში: ვერ გიტან. :))