დაო

პოეზია
2008.12.31
------------------------------------------------
  
http://bin.ge/file/1399/Massive-Attack---Joy-Luck-Club.mp3.html 


  \"дорожки оседаются на нащиx 
  организмаx, 
  и мы заблуждаемся\" 
  она 
   


დაო: 
ჩვენი გამოძერწილი მოკლე გზები 
თვალის რამდენიმე დახამხამებაში 
რომ შევიპირეთ მიზნამდე მისაღწევად 
ხედავ, როგორ აორთქლდნენ 
და დაგვიტოვეს სინანულის განცდა. 
და სითეთრე, რომელიც ორივეს თვალს გვჭრის. 
დაო: 
მე ვხედავ შენს ამოღამებულ თვალებში, 
თეთრი ძაფები როგორ გიკრავენ ხელფეხს 
და მიგათრევენ თავისი მიქცევით. 
ვგრძნობ როგორ გენატრება 
დაწოლილს გვერდის შეცვლა. 
როგორ გენატრება, 
რომ დღეს მაინც დაღამდეს. 
დაო: 
ის გზები ფეხქვეშ გამოგვეცალა 
და გვიანღა მივხვდით, რომ ყველა მათგანი 
უდაბნომდე მიდის, სადაც 
უცნობები ანაწილებენ კვადრატული სანტიმეტრებით 
მიწებს და 
თუ ვინმე, დაუკითხავად გადმოვა საზღვრებს - 
შემოგვაკვდება. 
ასე ხდება მოქმედება - აგრესიად 
სიგიჟე - ყველაზე ბანალურ პოზად. 
დაო: 
როცა თავის მოსატყუებლად 
გავიყვანთ ახალ, მოკლე ბილიკებს 
და სულს შევუბერავ, ისევ 
ჩვენივე გადარჩენისთვის - 
შემოგაკვდები. და თუ გადავრჩი: 
მე მივუწვები 
შენს ხერხემალგამოცლილ სხეულს 
და დაღამებას დავპირდები. 


/დავით ფირცხალავა/