Thursday, April 16, 2009

გაჟონვა

ისეთი მარტო ხარ - გეცინება.
ისეთი დაღლილი - მიეჩვიე.
ძალიან მარტივად - გეძინება.
ან იქნებ პირიქით - საეჭვოა.
თვალებში ჩაზრდილი გისოსიდან
ჟონავს შემოდგომის მიწურული.
აგიტანს სიცივე, მიცოცდები
რატომღაც ჯვარცმასთან... სისულელე!
ნებდები საკუთარ სისუსტეებს.
მარტო ხარ. ღმერთმაც კი მიგატოვა
და მხოლოდ წვიმების ინსულტები
ფანჯრებზე ტოვებენ ჰემატომებს.


/გიო საჯაია/

2 comments:

Sophie שרה Golden said...

მომეწონა ძალიან!
ოღონდ ღმერთი ნუ მიმატოვებს და... ;) you know, anything else is simple to get over :))

გიორგი საჯაიას პოეზია said...

უძიერესი შემოქმედება აქვს გიორგის <3